TIEL - Veel bedrijven verwijzen in haar offertes of opdrachtbevestigingen naar de Algemene Voorwaarden die op de website te vinden zijn. Maar is dit ook voldoende?
De zaak
De vraag kwam aan de orde in het arrest van het gerechtshof ’s-Hertogenbosch (ECLI:NL:GHSHE:2019:3178). De zaak betreft, kortgezegd, een geval waarin door een opdrachtgever een opdracht werd gegeven aan een aannemer tot het maken van een kunstwerk.
Op de gesloten overeenkomst tussen partijen, werden de algemene voorwaarden van de opdrachtnemer van toepassing verklaard. In deze algemene voorwaarden was een beding opgenomen op grond waarvan de opdrachtgever zo snel mogelijk en in ieder geval binnen 14 dagen na het verstrijken van de garantietermijn diende te klagen over gebreken. Wanneer de klacht te laat zou worden ingediend zou de aanspraak tegen de opdrachtnemer komen te vervallen.
De opdrachtgever klaagt, na het verstrijken van deze termijn, over diverse aspecten van het gemaakte kunstwerk. De opdrachtgever stelt vervolgens de aannemer aansprakelijk. Dit voor de tekortkoming in de nakoming van de overeenkomst en de daaruit voortvloeiende schade.
Hiermee werd in de procedure relevant of de algemene voorwaarden – meer in het bijzonder het vervalbeding – van toepassing zouden zijn. Want bij het toepassen van het vervalbeding kan de opdrachtgever zijn aanspraak immers niet meer geldend maken.
De algemene voorwaarden op de website
Tussen partijen staat niet ter discussie dat de algemene voorwaarden van toepassing zijn verklaard op de overeenkomst. De wet stelt echter onder meer als vereiste dat er aan de opdrachtgever een redelijke mogelijkheid wordt geboden om van de algemene voorwaarden kennis te nemen (terhandstellingsvereiste).
De opdrachtgever stelt dat hij deze redelijke mogelijkheid niet heeft gehad. Hij doet vervolgens een beroep op vernietiging.
De opdrachtnemer wijst erop dat zij wel degelijk een redelijke mogelijkheid heeft geboden om kennis te nemen van de algemene voorwaarden. Immers heeft de opdrachtnemer op de voorzijde van haar offertes vermeld dat de algemene voorwaarden te vinden zijn op haar website.
De opdrachtnemer verwijst vervolgens naar artikel 6:230c BW dat (enkel) geldt voor dienstverrichters. Voor dienstverrichters staat de mogelijkheid open om de algemene voorwaarden ter beschikking te stellen door deze gemakkelijk elektronisch toegankelijk te maken op een door de dienstverrichter medegedeeld adres (voor niet-dienstverrichters ligt dit anders).
De opdrachtnemer geeft aan dat wanneer het genoemde website adres wordt geopend, men dan via ‘Downloads’ bij de algemene voorwaarden terechtkomt die vervolgens kunnen worden gedownload en kunnen worden opgeslagen.
De vraag is vervolgens: is de verwijzing naar de website voldoende?
Nee, aldus het gerechtshof. Er wordt enig initiatief van de dienstverrichter verwacht op grond van artikel 6:230c BW. Dat kan zijn het elektronisch toegankelijk maken van de voorwaarden. In dat geval zal de dienstverrichter aan de wederpartij het elektronisch adres moeten mededelen.
Dit kan dus niet volstaan met een verwijzing, op bijvoorbeeld de offerte, naar de website van de gebruiker. Dit komt omdat de wederpartij vervolgens op die website nog moet gaan zoeken naar de juiste voorwaarden.
De strikte leer die in de rechtspraak wordt gehanteerd ten aanzien van elektronische terhandstelling van algemene voorwaarden blijkt ook weer in deze uitspraak.
Vragen?
Hebt u vragen over algemene voorwaarden? Of het gebruik ervan? Neem dan gerust vrijblijvend contact met ons op.
Smits Legal B.V.
Biezenwei 23 -01
4004 MB Tiel
085 - 7500 200
secretariaat@smitslegal.nl
